Balladyna

Czy tytułowa Balladyna, wyuzdana, żądna władzy, bezwzględna, przesiąknięta zbrodniczymi skłonnościami, jest kobietą jednoznacznie złą? Otaczający ją świat drapieżnych ludzkich zachowań nasyconych złem skłania ją do popełniania kolejnych zbrodni. I tak powoli gmatwa się w sieciach własnych intryg, a konsekwencje popełnienia jednego błędu doprowadzają ją do tragicznego końca. Spektakl w reżyserii Ingmara Villqista jest przenikliwą interpretacją tekstu Juliusza Słowackiego, w której reżyser przeciwstawia się prostolinijnemu spojrzeniu na pasmo nieszczęść poszczególnych postaci, których bezpośrednią sprawczynią jest Balladyna. Być może to inni bohaterowie sztuki ponoszą część odpowiedzialności za popełnione przez nią zbrodnie?Znakomicie dobrana obsada, odrealniona scenografia, której podstawowym i zwielokrotnionym elementem są rozpostarte siatki oraz sugestywna gra świateł dopełniają świat trudnych relacji bohaterów a futurystyczne, kostiumy, przypominające postaci z kultowego już Matrixa, nadają im określony rys i chara--kter. Pomimo trudnego dla współczesnego odbiorcy języka spektakl nie pozwala na jakąkolwiek nudę czy chwilowe zmęczenie. Umiejętnie utrzymuje widza w napięciu zmuszając go do refleksji i odpowiedzi na podstawowe pytanie: Czy mechanizmy rządzące światem tytułowej Balladyny bliskie są naszym czasom?